Hendrik Drost
*
6 jan 1921, Dedemsvaart
†
8 maart 1945, Woeste Hoeve
Henk Drost is ongehuwd gebleven. Hij was vanaf 1943 actief in het verzet. Hij
werkte bij de Rijkslandbouwvoorlichting, terwijl hij 's nachts bezig was
telefoonkabels door te snijden en spoorlijnen op te blazen, met het doel de
Duitse overheersing te breken. Deze verzetsstrijders werden door de Duitsers
"terroristen" genoemd.
Op 2 december 1944 werd hij door de SD (Sicherheits Dienst) gearresteerd. Enige dagen later schreef hij vanuit de gevangenis van Schalkhaar een brief aan zijn ouders die naar buiten werd gesmokkeld. Er waren lange verhoren, en hij was rustig. Het eten was goed. Maar hij schreef ook: "Misschien zal ik jullie hier op aarde wel nooit weerzien". Hij zou voor een vuurpeloton gedaagd worden. 27 februari 1945 schrijft hij weer een brief en die is iets optimistischer. De kou lijkt uit de lucht.
In de nacht van 6 op 7 maart
pleegde een verzetseenheid bij de Woeste Hoeve een aanslag op de hoogste
SS-commandant in Nederland op dat moment, de Oostenrijker Hanns Rauter. Zijn auto werd doorzeefd met
honderden kogels. Rauter overleefde de aanslag. Als
represaille werden er uit de gevangenissen rondom Apeldoorn 117 mensen naar de
Woeste Hoeve gevoerd en op de ochtend van 8 maart doodgeschoten. klik voor meer
hierover en hier
De familie maakte in een advertentie in de krant bekend dat op 3 mei 1945 in het massagraf te Ugchelen ook het stoffelijk overschot van Henk was gevonden. Op Achterveld, bij Dedemsvaart, werd hij opnieuw begraven. "Wij gelooven dat hij thans burger is van een Vaderland, waar nimmer oorlog is, doch immer vrede... fam. S.Drost"
De tragedie van de Woeste Hoeve is een zware beproeving geweest voor de
familie Drost. Maar er werd kracht geput uit een positieve christelijke
grondhouding. Daardoor ontstond er geen haat
tegen het Duitse volk als zodanig. Opa Drost had in de oorlog de hongerenden te
eten gegeven en daklozen een slaapplaats verschaft. Na de oorlog nam hij Duitse weeskinderen in huis. Omdat hij vond dat
je de kinderen niet de daden van hun ouders mag aanrekenen. Dat is ook altijd de
overtuiging van Henk geweest
Gelukkig
heeft het recht uiteindelijk gezegevierd. In 1949 is Rauter als
oorlogsmisdadiger veroordeeld en te Scheveningen standrechtelijk geëxecuteerd. 4 mei 1960
is door koningin Juliana een erelijst van gevallenen in de 2e Wereldoorlog
aangeboden aan de voorzitters van de Eerste en Tweede Kamer. De lijst bevat de
namen van ongeveer achttienduizend Nederlanders die toen zijn omgekomen. Sinds 4
mei 2010 uur is de erelijst digitaal toegankelijk op www.erelijst.nl.
Hiernaast de betreffende pagina.
De
erelijst bevat drie Drosten waaronder twee Henken. Het is interessant om de
constateren dat de Ermelo-Henk te Apeldoorn wordt doodgeschoten op exact dezelfde dag
dat de Avereest-Henk (onze Ome Henk) wordt gearresteerd, 2 december 1944. Over die
Ermelo- Henk zie www.oktober44.nl/html/terreur_op_de_veluwe.html.
Beiden waren verbonden aan de Binnenlandse Strijdkrachten en actief in dezelfde
regio. Als het verzet van oom Henk reëel geweest is, moeten deze mensen -
zeker in een kleine regio als de Veluwe - elkaar gekend hebben. Als dat niet zo
is, dan stelt die verzetsbeweging niets voor, en zijn het alleen maar mooie
letters van een gedenkboek.